ابزار هدایت به بالای صفحه

گوهرِ عقل

بدان که اول چیزی که حق سبحانه و تعالی بیافرید، گوهری بود تابناک، او را عقْل نام کرد و این گوهر را سه صفت بخشید: یکی شناختِ حقّ و یکی شناختِ خود و یکی شناختِ آن که نبود،

پس ببود.

از آن صفت که به شناختِ حق تعالی تعلق داشت، «حُسن» پدید آمد که آن را «نیکویی» خوانند.

از آن صفت که به شناختِ خود تعلق داشت، «عشق» پدید آمد که آن را «مِهر» خواندند. از آن صفت که نبود،

پس به بودْ تعلق داشت، «حُزن» پدید آمد که آن را «اندوه» خوانند.

و این هر سه از یک چشمه سار پدید آمده اند و برادرانِ یکدیگرند.

[سپس به واسطه ی خلقت آنها، هزار ملک مقرّب و آسمان و زمین نیز به وجود آمدند.]

چون آدم خاکی را بیافریدند، آواز در ملاءِ اعلی افتاد.                                               شیخ شهاب الدین سهروردی